Istrië

Tja, als we de Siberische kou en Krimml overleven, kunnen we alles aan!
Na vrijdag nog een mooie skidag te hebben gehad (Douwe heeft het onder -ik last van- de knie), hebben we zaterdag onze basecamp bij het skilerarenhuis verlaten. Maar niet nadat we de watervallen van Krimml hebben aanschouwd, de hoogste van Europa, prachtig ijzig!

Over een mooie hoge pas, de Plöckenpas, zijn we Oostenrijk uit en Italië ingereden op weg naar Triëst, het begin van onze Adriatisch - Ionische kustweg naar het zuiden. Triëst ligt mooi gelegen aan de baai. Te fiets zijn we de toeristische plekjes gaan bezoeken, bergje op, bergje af (in Krimml kregen we trouwens veel opmerkingen over fietsen mee op wintersport), en een wijntje om de hoek van het grootste stadsplein aan de kust. Ook hebben we de Grotta Gigante bewonderd. Een immens grote, miljoenen jaren oude, prachtig verlichte grot. Anna-Beitske had geen problemen met de 500 trappen af en 500 op.

De volgende stop is Slovenië. Slovenië heeft een heel klein mooi strookje kust, wat vrij toeristisch is. Campers worden naar een camping of officiële camperplek verwezen, dus wij zijn maar een klein stukje het binnenland ingereden en hebben boven op een heuvel ergens op de akkers gebivakkeerd met uitzicht op zee en de zoutwinningsmeren, schitterend!

Bij de grensovergang Slovenië - Kroatië worden voor het eerst onze paspoorten gecontroleerd. Dat gaat goed en nu zitten we in Istrië, Kroatië! Eergisteren gefietst naar en overnacht in het pittoreske haventje van Savudrija waar AB en Douwe al heengereden waren. Vanochtend in Porec ontwaakt in een mooi parkje aan de boulevard met veel speeltuintjes. Onderweg richting Pula bezoeken we het Limski kanaal gelegen in een mooie kloof waar we een oud Nereus-coach tegen het lijf lopen die met het nationaal roeiteam van Slovenië op trainingskamp is.

Eigenlijk is dat wel onze manier van reizen. Kleine kustweggetjes, korte stukjes rijden en leuke plekjes opzoeken. Anna-Beitske doen we altijd wel een plezier door een speeltuintje op te zoeken. Ze vindt het leuk om op reis te zijn. Maar vooral de eerste week heeft ze bijna elke dag wel een keer geroepen dat ze naar huis wil. Ze wil naar onze poes of naar haar schommelstoel, of naar haar eigen tuin. Na het weekje Krimml, houden we toch weer onze ritme aan, wat goed werkt. Na de lunch doet ze vaak een middagslaapje en meestal rijden we dan een stuk. En ‘s avonds na het eten begint het bedritueel. Niet heel anders dan thuis. O ja, de camper is nu ons thuis... al mogen we dat van haar nog niet zo noemen.