18. Europa .... thuis (10 augustus - 10 september)

Bulgarije

Yes, Europe!!! Wat fijn om hier te zijn.
Na het lange wachten aan de Turkse zijde, worden we nauwelijks gecontroleerd aan de Europese zijde. Er komt een dame vragen of we geen andere mensen aan boord hebben en dan mogen we echt Europa in, Bulgarije dus! We rijden door en zien alleen maar bossen in het heuvelachtig gebied. We kijken nog goed rond naar beren en wolven, maar helaas; die laten zich niet zien aan ons. De wegen zijn nog best redelijk. We gaan nog even naar de Zwarte Zeekust, het is nog lekker weer. We komen uit in Tsarevo, een verlopen badstadje waar we weer eens all-inclusive Russen of andere Oostblokkers zien. Kenmerkend zijn de dunne vrouwen en hun dikke mannen, de vele tatoeages en de vroegte waarin bier wordt genuttigd. De volgende ochtend rijden we snel door naar Bourgas, wat voelt als een drukke Europese badplaats met een pier het water in net als in Scheveningen! Door het centrum slenteren westerse mensen en in het park gaan we naar een leuke openluchtkindervoorstelling. Ik begin het gevoel te krijgen weer in Europa te zijn.

We willen toch nog naar een mooi stukje kust en gaan naar het Irakli-Vaya-strand. De officiële camping is gelukkig vol. Een stukje zuidelijker is een ‘self-organized’ camping. Boven op de kliffen vinden we een prachtig plekje onder de bomen. Er wordt hier veel gekampeerd en de sfeer is gemoedelijk. Ook beneden op het strand zijn diverse kampementjes opgezet. Het is leuk om te zien hoe de mensen hier vrij kamperen. De zee is echter te wild om er in te zwemmen, in de branding spelen kan wel. De megagrote kwallen worden rustig door de mensen eruit getild en op het strand gelegd, zodat we er niet per ongeluk mee in aanraking komen. Zelfs kleine meisjes tillen deze glibberige doorzichtige grote prachtige kwallen uit de zee. In plaats van de zee heeft Anna-Beitske heel veel plezier met de andere kindjes in de monding van de rivier Vaya.
We blijven hier een paar dagen en moeten dan toch weer door.

Roemenië

We hebben afgesproken een week later in Hongarije Douwes verjaardag te vieren dus we gaan verder; we gaan naar Roemenië! De grensovergang is een formaliteitje en voor we het weten zijn we in Roemenië. Het land waar ik nooit eerder ben geweest, maar waar ik wel fan van was vanwege ‘s werelds beste turnsters in de jaren 80!
Het eerste strand waar we belanden is Saturnusbeach bij de stad Mangalia. Het is een groot badstrand met heel veel strandtenten naast elkaar. We vermaken ons er goed. We eten ‘s avonds in een restaurant wat een ruim opgezette kantine lijkt. Er is veel vermaak voor de toeristen, Anna-Beitske heeft genoeg aan een trampoline. De volgende dag blijkt dat campers daar niet mogen kamperen. De politie kwam ons dit vriendelijk uitleggen en dus gaan we aan het eind van de dag maar weg. We rijden een stukje verder naar Eforie. Daar is een podium neergezet waar een optreden is. Er ontstaat een feestje op straat en we doen gezellig mee. Spontaan wordt er een grote kringdans ingezet. De Roemenen houden van gezelligheid, leuk om dit mee te maken. De volgende ochtend is het voor ons tijd om de Zwarte Zee te verlaten. We rijden het binnenland in en gaan naar Boekarest!

In het mooie ruime Boekarest bezoeken we het Palace of the Parliament, het Paleis van het Parlement, het grootste gebouw van Europa en en op het Pentagon na het grootste gebouw ter wereld. Het is een controversieel gebouw: voormalig dictator Ceausescu liet het bouwen, ten koste van het volk. Het is een ontzettend groot gebouw met ontelbaar veel zalen met pracht en praal en veel Roemeens marmer. Al het geld van Roemenië zat erin, wat betekent dat er voor de bevolking geen geld was. Sommige Roemenen zijn er trots op, maar voor veel Roemenen is het een doorn in het oog. Onze vrouwelijke gids probeert haar persoonlijke gevoelens af te sluiten. Voor haar is het haar werkplaats en ze hoopt dat het voor de Roemeense jeugd een icoon is waar ze in de toekomst trots op zullen zijn.
Als we de supermarkt in duiken, word ik helemaal blij van de lekkere broodjes, Goudse kaas, Belgische ham en Franse brie, en gaan we van een heerlijke Hollandse broodmaaltijd smullen. Goudse kaas, zijn we op onze reis nog sporadisch tegengekomen, maar niet in combinatie met al de rest. We overnachten bij het stadspark Cismigiu en kunnen daar de locals observeren en zien de hype van de groene elektrische steps.

Na het immense paleis vol met grootheidswaan hebben we de smaak te pakken en gaan we een kasteel bewonderen: het kasteel van Bran, oftewel het kasteel van Dracula.... Het is een mooie omgeving waar we doorheen rijden en we lunchen lekker ergens op een bergweitje in de bergen, in de zuidelijke Karpaten. Als we tegen de avond bij het kasteel aan komen, kunnen we nog net voor sluitingstijd naar binnen. En wat is het een leuk, mooi, gezellig kasteeltje met prachtige torens en ruimtes en gangetjes. Het is erg druk en toeristisch maar wel schitterend om te zien. Verder heeft het niets met Dracula te maken. Dit kasteel lijkt op het kasteel beschreven in het verhaal van Dracula door Bram Stoker, maar hij is er zelf nog nooit geweest. De commercie erom heen is wel heel groots. Het kasteel ligt in het zuiden van Transsylvanië, de naam alleen al Transsylvanië, klinkt heel sprookjesachtig.
Na het mooie kasteel van Dracula besluiten we Transsylvanië te doorkruisen op weg naar Hongarije. Het is een prachtige groene omgeving met mooie bergen en heuvels! Als we even stoppen bij een toiletgebouwtje langs de snelweg raken we al snel aan de praat met de beheerder. Deze man is arm, maar geeft ons wat hij kan missen. Nadat AB met zijn hond heeft geknuffeld en wij lekker een hete douche gebruikten, rijden we weg met 2 kilo’s verse tomaten en genoeg keuken- en wc-papier voor de rest van onze reis.
We rijden langs het kasteel van Hunyad (of Huneadoara), dat 1 van de grootste kastelen van Europa is en nemen ook hier een kijkje. In de kerk van de stad wordt net een huwelijk voltrokken en AB wil graag even kijken. Het kasteel is groots en veel ruiger dan het kasteel van Bran en heeft veel te verduren gehad, waaronder ook een verwoestende brand.
We rijden richting Hongarije, voor ons doen wat haastig. We hebben namelijk afgesproken Douwes ouders daar te treffen om Douwes verjaardag samen te vieren. Onze laatste nacht Roemenië brengen we door bij het pontje aan de rivier Mures nabij Capruta. Roemenië is een mooi en interessant land met een bijzondere geschiedenis. Het eten is lekker. Het zit vaak in alumunium warmhoudbakken, en van daaruit kan je een paar gerechten kiezen. In de andere oosterse landen staan er diverse pannen op het vuur waar je uit kan kiezen. Het heeft veel van elkaar weg zo. Het Roemeens is een taal die redelijk herleidbaar is. Het is namelijk een Romaanse taal, dus het heeft veel raakvlakken met onder andere het Italiaans, Spaans of Frans. Dit is wel opvallend want van veel andere talen in het Oostblok is geen touw aan vast te knopen.

Hongarije

Na het mooie Roemenië, is het de beurt aan Hongarije om ons te verrassen. We gaan de grens over en komen meteen uit in de mooie stad Szeged. We nemen een duik in rivier de Maros en logeren in het stadspark waar voor AB een grote mooie speeltuin is waar ze heel hoog kan klimmen en voor Douwe een festival op de oever. De volgende ochtend moeten we snel door naar de camping Tanya Oazis op de Hongaarse Puszta, waar we Douwes ouders treffen voor Douwes verjaardagsfeestje. Na ons op een mooi plekje geïnstalleerd te hebben, zien we na anderhalf jaar pake en beppe weer!!! Er zit een poos tussen, maar het lijkt alsof we niet weggeweest zijn.

Het voelt heel Nederlands, vooral ook omdat er veel Nederlanders zijn op de camping en de eigenaren ook Nederlands zijn. Het is erg gezellig, we hebben ballonnen en heerlijke Hongaarse taartjes en een zwembad. Maar het hoogtepunt van dit feestje, naast de ontmoeting met pake en beppe, is de huifkartocht en paardenshow op de Puszta, een beetje als de prairie van the Little house on the Prairie, of de pampa’s in Argentinië. En de show is ook prachtig: Er staat een mooie man op de rug van 2 paarden die keihard rondjes rennen. Voor Anna-Beitske is het feestje helemaal top als ze ook nog even op een paard mag zitten en op de bok van de huifkar naast zo’n mooie man. We sluiten de verjaardag af met een Hongaars etentje op de oever van de Donau.

Douwes ouders hebben natuurlijk hun fietsen mee, dus we gaan lekker met ze fietsen langs de Donau en maken mooie tochten, waarvan zelfs Anna-Beitske ook eentje meefietst. En ondertussen koelen we af in de Donau. We doen hetzelfde als de Hongaarse oude mannetjes: we wandelen een stuk stroomopwaarts en laten ons lekker meedrijven, heerlijk, genieten aan de Donau. We moeten nog wel een keer naar het ziekenhuis met Anna-Beitske die besprongen is door een jonge enthousiaste pup. Hij hapt naar haar en ze heeft krassen op haar borst. We weten niet meer zo goed bij welke vaccinatie in NL we zijn gebleven, dus gaan we proberen een tetanusprik voor haar te halen. Dan blijkt dat het toch echt een oost Europees land is. Het is moeilijk om de ingang van het ziekenhuis te vinden, we worden geholpen door een vriendelijke portier die alleen Hongaars spreekt en dan is het toch zoeken naar het juiste gebouw en de juiste ingang. Op de eerste hulp, ziet het er best schamel uit. Gelukkig is er ook een patiënt die Duits spreekt en met zijn hulp lukt het ons om verpleegsters te vinden. We moeten lang wachten, maar als de dokter er eenmaal is, kunnen we direct een tetanusprik krijgen.
De volgende dag willen we graag Boedapest zien. De mannen maken het mogelijk voor Beitske en mij om er een mooie fietstocht naar toe te maken, langs de Donau en zo de schitterende stad in te fietsen, wow adembenemend mooi!! We vinden de mannen en AB ergens in het park Szabadsag ter. De campers staan aan het park geparkeerd, nooit eerder zo veilig deze reis (op de politiecompounds van Pakistan na) onder het toeziend oog van de bewakers en camera’s van de Amerikaanse ambassade en de nationale Hongaarse bank. In Budapest moeten we toch de traditionele Langos uitproberen. Dit is echt zalig!!! Het is een soort pizza wat bij kraampjes verkocht wordt. Lekker en het vult goed.

We spoelen het na met Palinka, het traditionele vruchtbrandewijn, wat heerlijk en sterk is. Met een gerust hart verlaten we de campers voor een avondwandeling. Het is zo bijzonder mooi. We wandelen langs de mooi verlichte gebouwen, waaronder het parlementsgebouw, de prachtige Donau dwars door de stad slingerend. Ik wandel nog een klein stukje met AB over de Kettingbrug en we zien hoe de mensen aan het water op het terras genieten van deze mooie stad. Het is hier sprookjesachtig!

De volgende ochtend verlaten we de stad, blij een snufje geproefd te hebben. Via de fietsenmaker rijden we noordwaarts langs de Donau. We zijn allemaal een beetje chagrijnig van het wachten en bedenken waar we naar toe willen. We komen uit bij een nagenoeg lege camping. Als ik met Henk nog een mooie fietstocht maak over het eiland in de Donau, zien we de andere camping. We halen de anderen over en gaan de volgende dag daarheen. Het is hier idyllisch. We zien groen glooiende heuvels en hebben een plekje uitgezocht op het witte kiezelstrand onder prachtige bomen. Vanuit hier maken we nog leuke fietstochten langs de Donau met grappige kleine pontjes en bekijken de leuke dorpjes waar we doorheen komen, zoals Vac, Visegrad, Zebegeny en God. We zien een zondagochtendmarktje waar men al erg vroeg aan de drank zit.
Het is heerlijk toeven op dit eilandje in de Donau, en voor we het doorhebben zijn we al het laatste weekend van augustus voorbij. Het seizoen nadert zijn einde, de camping gaat sluiten en wij moeten ook weer door. Hier scheiden onze wegen. Wij willen via Duitsland, Aliya, terugreizen en Henk en Beitske proberen de zon achterna te gaan. We rijden naar de Slowaakse grens en vinden gelukkig in het plaatsje Hont op de valreep nog een heerlijk traditionele Hongaarse Goulash: nooit Hongarije verlaten zonder goulash te eten!!!

Slowakije

In Slowakije bezoeken we het authentiek bergdorpje, Vlkolinec, met een klein schattig dierentuintje. De huisjes zijn van hout en het is leuk om er doorheen te wandelen. Het dorp is gewoon nog bewoond, maar ze zijn wel gewend aan toeristen. Leuk om om hier onze enige nacht in Slowakije door te brengen.

Polen

De volgende dag rijden we naar Polen. We stoppen bij een grote kerk op een berg en zien veel meer van dit soort kerken later onderweg. Ik bezoek Auschwitz en kan me moeilijk voorstellen wat zich hier allemaal afgespeeld heeft. Dat mensen tot zoiets gruwelijks in staat zijn, onvoorstelbaar en afschuwelijk. En misschien nog steeds zo zijn. Er is weinig verdraagzaamheid in de wereld om ons heen. De landen die we hebben bezocht zijn best dubbel daarin. Vanaf Kroatië werden we gewaarschuwd voor het land erna, want dat zou een slecht -of niet zo’n goed- land zijn: “wat gaan we daar doen dan?” Zo werden we voor Albanië gewaarschuwd en Montenegro. Het ergste was nog de grensovergang van Turkije naar Georgië. We stonden daar heel lang te wachten en met ons vele nationaliteiten. Jonge meisjes raadden ons af om naar Armenië te gaan (of was het Azerbeidzjan), want daar wonen alleen maar babymoordenaars. En op de grens naar Azerbeidzjan onderzochten ze ons alleen maar op Armeense spullen zoals wijn of boeken. Wat veel haat en angst leeft hier nog. En in landen zoals Iran, Pakistan en India weten we dat er veel onverdraagzaamheid heerst ten opzichte van andere religies, visies en culturen. Maar de mensen die wij spreken en tegenkomen zijn vooral nieuwsgierig en open minded.

Douwe en AB ontdekken ondertussen het gewone dagelijkse leven in het dorp Oswiecim, naast de kampen van Auswitch. Heel gek om te realiseren dat er gewoon geleefd werd naast de kampen. Het is een gewoon dorp met mooie en minder mooie parken en speeltuinen en barretjes en eettenten. Eigenlijk niets byzonders...

Duitsland

We rijden een groot stuk non stop door en komen aan in Duitsland, ja bijna thuis!!
Maar eerst brengen we een bezoek aan Aliya. We gaan naar Berlijn en vinden een mooi plekje aan de Spree en tussen de volkstuintjes. Het is mooi om te zien hoe de kleine en grote zus gelukkig zijn om elkaar weer te zien. We brengen Aliya naar school en hangen nog wat rond op haar hangplek op de brug. De net officieel volwassen geworden Aliya hangt aan het eind van de middag met haar vrienden rond bij een speeltuin waar onze kleuter AB lekker kan spelen. En laat in de avond gaat Douwe uit met zijn volwassen dochter. Maar dan blijkt in het weekend dat ons ritme toch wat verschilt met die van Aliya. Douwe moet haar ophalen om toch bij ons te komen lunchen. Ja een jong volwassene in Berlijn, die leeft!

Nederland

En na anderhalf jaar rijden we op een regenachtige maandagavond Nederland binnen, oost Groningen!!! Het voelt gek, oud vertrouwd en herkenbaar, maar toch heel apart. We rijden bijna linea recta naar de garage, maar eerst zoeken we een kroket. Uiteindelijk komen we bij de Mac uit en een broodje mackroket. Bij de garage in Groningen moeten we de camper weer apk gekeurd zien te krijgen en aanmelden, zodat we officieel in Nederland mogen rijden. Ja, we krijgen weer te maken met de Hollandse bureaucratie. We slapen nog een nachtje bij de garage, wat voor ons niet vreemd is. Helaas moeten we wachten op een onderdeel en rijden de volgende dag, dinsdag 10 september, zonder apk naar huis, die later die week nog wel verkregen wordt. Na 46.000 kilometers: Home sweet home!!