17. Turkije (15 juli - 10 augustus 2019)

Nadat we aan de Iraanse zijde van de grens door de scan moeten met de camper, worden we, als we door het hek Turkije binnenrijden, meteen begroet door een norse vrouwelijke Turkse douanier, zwaaiend met haar lange blonde haren tot op haar billen. Welkom in Turkije!

We moeten weer door de scan; ze vertrouwen de resultaten van hun buurland niet. En dan mogen we het grote mooie Turkije in rijden. We besluiten om ook hier maar weer veel kilometers te maken en rijden een groot stuk in de avond en nacht. Bij een wegrestaurantje worden we vriendelijk begroet en eten we weer eens het allerlekkerste rundvlees. We krijgen van de vriendelijke jonge ober authentiek gedroogd Turks fruit mee, met een heerlijk krokant laagje suiker, om je lippen en vingers bij af te likken. Eigenlijk is het zonde om hier in het donker te rijden, want we komen door prachtige groene heuvels en langs mooie kloven. Het rijdt echter wel heerlijk rustig. Er zijn veel politiecheckposten onderweg. We moeten dan even langzaam door een wegversmalling maar kunnen gewoon doorrijden. Wij hebben de noordelijke grensovergang Iran-Turkije (Bazargan-Gürbulak) genomen. Na Kashmir, Pakistan en Iran hebben we geen zin meer om risico op gevaar te lopen en dus blijven we maar zo ver mogelijk bij het zuidoosten van Turkije, nabij Irak en Syrië, vandaan.

Door de vele afgelegde kilometers in korte tijd en de hitte, heb ik zin in ontspanning en ben ik toe aan een weekje vakantie op een camping, een plekje waar we mogen staan en zonder problemen ook ons kampement buiten weer een beetje kunnen opbouwen, zodat we ook weer de ruimte hebben. We rijden in 1 ruk door naar Cappadocia, helemaal in centraal Turkije!!

Eerst kopen we een nieuwe fiets in Kayseri, in onze favoriete winkel, de Decathlon, die we op onze reis bijna in elk land wel tegenkomen. Ook schaffen we data-simkaartjes aan, iets wat we ook in elk nieuw land weer doen. En dan gaan we chillen in het prachtige Cappadocia! Omdat het al laat is en we geen zin hebben om alleen voor de nacht een camping te betalen, zoeken we eerst een plekje hoog op een plateau uitkijkend over de rode vallei met haar prachtige ‘schoorstenen’. Het is een schitterend surreëel landschap, waar we ook nog eens de maansverduistering kunnen volgen, magnifiek! Bij zonsopkomst kleurt alles prachtig roze! Mooier dan dit kan Cappadocia niet zijn. We gaan naar de camping met - het mooiste wat een camping kan hebben volgens Anna-Beitske - waterglijbanen! Heerlijk om hier tot rust te komen. Een paar dagen later komen er ‘s ochtends vroeg ineens wel 100 luchtballonen vlak boven ons open dakraam over vliegen, wat een prachtig gezicht is. En dan begint het bij mij te kriebelen. Dit heb ik altijd al eens willen doen en dit is de uitgelezen gelegenheid. Het is weliswaar massatoerisme en erg duur met prijzen die variëren van 180 tot 300 euro voor 1 persoon, maar Douwe vindt dat ik het gewoon moet doen en boekt een vliegticket. AB is nog te klein, Douwe zelf vindt het te prijzig en dus ik ga in mijn eentje... met 1000 anderen. En het is schitterend!!! Middenin de nacht word ik opgehaald en bij zonsopkomst zijn we al in de lucht. Wat een waanzinnig, prachtig, idyllisch, sprookjeslandschap zien we onder ons, weer een andere hoogtepunt van de reis!
Via het ziekenhuis (voor een infuus voor Douwe en AB vanwege diarree) en de ondergrondse stad Dinkelyou rijden we door naar de zuidkust. Ik ben genoeg uitgerust en kan er weer tegenaan reizen.

We zoeken onderweg naar huis de ontspanning op van de prachtige Turkse stranden. Bij het eerste strandje waar we komen, Narlikuyu, zakt de camper plotseling door het linker voorwiel!! We denken dat het voorbij is met de reis. Maar de mensen die we tegenkomen en ons helpen, kennen een handige man die het gebroken onderdeel op maat kan laten maken. En terwijl AB en ik gezellig met de familie die ons opvangt mee ontbijten met een lekker uitgebreid Turks ontbijt, wordt binnen 2 uur de camper gemaakt! Wat een staaltje vakmanschap en gastvrijheid weer van de lieve Turken. In de hoek van deze prachtige baai is een koudwaterbron die in zee uitmondt. En aangezien de hitte ons weer parten speelt, kunnen we hier lekker afkoelen en in het water spelen.

Onze volgende stop is bij Anamur op camping Dragon, een gezellig gelegen camping aan de kust waar we ‘s avonds mee kunnen eten met het diner. Het is zo leuk, dat er geen menukaart is, gewoon eten wat de pot schaft. We komen daar een Turks Nederlands gezin tegen. Het is voor het eerst dat ze op vakantie gaan, wanneer het in Nederland heter is dan hier aan de Turkse Mediterrane kust! Het is wel even wennen om weer andere Europeanen en vooral Nederlanders tegen te komen. De meesten zijn Nederlandse Turken, die ons allemaal even groeten en toeteren en welkom heten. Ik word er erg vrolijk van en toeter veel terug. De zuidkust is bijna net zo mooi als de noordkust. We toeren door Alanya en vermaken ons ook goed aan het stadsstrand en park van Antalya. We komen ook op plekken waar veel feestende all inclusive Russen zijn. We zoeken schitterende baaien en strandjes op, zoals onder andere Kas, Kaputas beach en Ölüdeniz (het strand waar een deel van de legendarische film ‘Blue Lagoon’ is opgenomen). De jetset komt hier vakantie vieren en de stranden zijn erg toeristisch.

We staan liever relaxed in de vrije natuur aan het strand, zoals op het strand bij Mavikent of Akyaka, waar we bivakkeren tussen de vele vrij kamperende Turken. Overal om ons heen staan bordjes verboden te kamperen. Daar trekken de Turken zich dus niets van aan. Hier komen we meer de Turken tegen zoals we die zagen aan de Zwarte Zee Kust, alhoewel deze Turken wel moderner ogen dan aan de noordkust. Via het prachtige meer van Bafa rijden we richting Kusadasi. We kunnen niet alle prachtige stranden van Turkije aandoen aangezien ik vlot naar huis toe wil en kiezen als laatste Kusadasi. Hier zijn we een jaar of 10 geleden geweest. Het is een vakantieregio waar ook nog vele Turken een vakantiehuisje hebben. We laten Anna-Beitske een duik nemen in het ijskoude water van de grot van Zeus, wat ze veel te koud vindt, we gaan naar het mooie schiereiland: Nationaal Park Dilek, we glijden van de waterglijbaan in het piratenwaterpark en nemen een duik in de zee tussen de Turken. We moeten een nieuwe accu, want de stroom in de camper doet het niet meer. Dan gaan we als een speer naar Çanakkale, na geluncht te hebben op het strand van Aliaga en heel veel flamingo’s te hebben gespot. We overnachten bij een beachclub met uitzicht op de Dardanellen en dus Europa!!!!

Wow Europa na zo’n lange tijd, althans het Europese deel van Turkije. Nog 1 laatste duik bij de beachclub en dan met het pontje van Azië naar Europa, van Çanakkale naar Kilitbahir, over de Dardanellen. Nog 1 afkoelend middagduikje in het Turkse water aan de Europese zijde en dan snel door richting Bulgarije. We halen de grens net niet en overnachten in Kirklareli, waar we nog een laatste keer Döner eten. We lopen langs de hamam, wat op mijn lijstje stond en waar ik op de valreep, de laatste avond Turkije, toch heen kan. Maar helaas, deze hamam doet geen vrouwen. Dan gaat Douwe maar. Dat wil zeggen: hij krijgt een stuk zeep en ligt vervolgens tevergeefs een half uur te wachten op een goede massagebeurt. Tevergeefs omdat de masseur al naar huis blijkt te zijn.

De volgende ochtend rijden we naar de grens met Bulgarije. We nemen niet de drukste grensovergang maar een rustigere, waar het toch erg lang wachten is. Als wij aan de beurt zijn, blijkt dat het niet aan de controle ligt; die is er nauwelijks. Wel moeten alle voertuigen gedesinfecteerd worden en was het dus hierop wachten. We rijden door de wasstraat en zijn nu echt in Europa!! Fris gewassen en grondig gedesinfecteerd.