7. Oma en luchtkastelen in Griekenland en Turkije!

Na alle tragedies gaat de reis nu weer voorspoedig! Met mijn enkel gaat het al beter. Ik kan bijna alles weer, behalve beachballen en rennen. De beste remedie is rusten en koelen en dan zijn de vele strandjes op de Peloponnesos erg fijn. Koelen in de zee, rusten op t strand en ontspannen en bewegen in het water. En dat op alle schitterende strandjes, ik kan het alle geblesseerden aanbevelen. De plekken die we bezoeken zijn onder meer Methoni, Kalamaki, Koroni, Agia Triada, Petaldi, Paralia Belikas, Kalamata, Stoupa, Karavostasi (baai van Limeni), Areopoli, Gerolimenas, Kaap Tainaron, Porto Kagio (waar we getuige zijn van een huwelijk pal voor onze neus op het strand),de baai bij Alypa, Skoutari, Mavrouni, scheepswrak Dimitros, Plitra, Sparta, Mystras, Isthmia (kanaal van Korinthe) en Athene.

In Athene komt mijn moeder een weekje over. Het is een beetje verwarrend voor Anna-Beitske, want we zijn juist op weg naar oma in India. Maar dat oma ons een weekje op komt zoeken vindt ze geweldig! Gelukkig houdt mijn moeder ook van strand, dus doen we een rondje zuidkaap Attica, naar cape Sounion. Mijn moeder slaapt op het logeerbed in de camper en we passen ons aan aan de relatief kleiner geworden ruimte in de camper. En mijn moeder schikt zich goed in de camper en onze leefwijze! Anna-Beitske heeft de grootste lol met oma: in de zee, op het strand, bij het eten, het fietsen op het voetbalveld, verhaaltjes vertellen en spelen, spelen, spelen en nog eens spelen. Wij trouwens ook! Maar ook met andere kinderen speelt die kleine deugniet veel. Soms staan we toevallig naast een andere camper met kindjes, zoals de Duitse keizertjes August en Constantin, de stille Deense Mië die de bal heel hoog kan gooien en goed in bomen kan klimmen of de Duitse Mia van wie ze meteen een tekening krijgt. Met de Griekse Artemis heeft ze op het strand van Artemis ook meerdere dagen gespeeld. En zelfs met de 11 maanden jonge Servische Inez, wilde ze graag spelen. Van een Schotse familie krijgen we nog een adresje waar we informatie kunnen krijgen over educatie voor rondreizende kinderen maar hier treffen we alleen gesloten deuren.

Met oma gaan we naar de strandjes van Artemis, Tsonima, Legrana en Glyfada. We wandelen bij de tempel van Poseidon op kaap Sounion en in Athene beklimmen en bewonderen we natuurlijk de Akropolis. We koken zelf in de camper, eten verse vis in een echte Griekse strandtaverne, koken op vuur in de verlaten duinen, eten lekker Grieks vlees in Athene en de laatste avond moet oma natuurlijk de pita gyros nog proeven. Midden in de nacht brengen we oma weer terug naar t vliegveld en Anna-Beitske vraagt of oma binnenkort weer een weekje met ons mee komt reizen.

Oma heeft voor ons veel spulletjes meegenomen uit Nederland, zoals puzzelboekjes, drop en spullen voor de camper en zelfs ook lekkernijen uit India. Ook de meegenomen adapters voor de gastank zijn een succes. Bij de 2e benzinepomp kunnen we onze gastank vullen! Dat scheelt weer. Water bijtanken in Griekenland kan overal bij benzinepompen, cafeetjes, bakkers en daarnaast staan er ook veel waterpunten langs de wegen en in dorpjes.

Nadat we oma op het vliegtuig zetten, is onze Griekse strandvakantie en daarmee onze Oost-Europese kustroute voorbij en trekken we door het binnenland noordwaarts om het orakel van Delphi te zien. De weg ernaar toe door de bergen is prachtig en de ligging eveneens. We gaan echter niet naar binnen. We hebben inmiddels al veel tempels, steden en theaters uit de oudheid gezien, dus we vinden het wel best om de entree uit te sparen en hebben bovendien ook vanaf de weg buiten de toegangspoorten een prima zicht op die resterende pilaren waar men lang geleden van heinde en ver om advies kwam vragen. Na Delphi gaan we door naar Meteora. Hele mooie hoge steile rotspartijen met op de puntjes prachtige veertien-eeuwse kloosters, duizelingwekkend mooi! We bezoeken er één die nog in gebruik is en verbazen ons over de enorme hoogte en afgronden waarboven deze ware luchtkastelen ooit zijn gebouwd. Als dit geen monnikenwerk is! Adembenemend mooi!

En dan volgt het hoogtepunt van Griekenland, de berg Olympus! De berg -of beter: het gebergte- waar de 12 Griekse goden leven op de scheidslijn van hemel en aarde. Die moet ik dus ook beklimmen. We komen aanrijden op de westzijde en vinden een weggetje naar boven. Het blijkt dat aan het einde van het pad op ruim 1700 meter hoogte een legerkamp zit, afgesloten en bewaakt door camera’s en zwaar bewapende militairen, die ons streng aankijken. Toch maar even met een beetje knikkende knietjes aan ze vragen of we hier ergens ook kunnen wandelen. Hun antwoord is dat we overdag van 06.00 tot 18.00 door hun kamp mogen en verder omhoog kunnen. Douwe ritselt bij -de net sinds gisteren hier gestationeerde- soldaat Chris, dat we om half acht welkom zijn om mee te ontbijten. Maar we mogen niet op de parkeerplaats overnachten en rijden dus een klein stukje naar beneden en staan op een mooi alpenweitje tussen de koeien. De volgende ochtend blijkt dat ze -die militairen dus- echt op ons gerekend hadden bij het ontbijt, maar de laatste porridge van oma hebben we dan al achter de kiezen. Terwijl we bij de slagboom onze gegevens invullen (you can write whatever you like, no-one is ever gonna check it anyway), vertelt Chris ons dat hij net is overgeplaatst vanaf Samos, waar de spanningen met Turkije na het recentelijk neerhalen van een straaljager nu even zijn afgenomen in verband met de naderende verkiezingen. Het wordt een mooie bergwandeling naar boven en weer terug, weliswaar onder een skilift door. Anna-Beitske is echter zo moe dat ze al bij het begin van de afdaling lekker in slaap valt, terwijl Douwe haar naar beneden draagt en de goden besluiten dat het wel even genoeg is met de hitte en het begint te regenen.

We rijden ten zuiden van de Olympus richting de oostzijde, stoppen op een mooi veldje met picknicktafels, een waterkraantje en een speeltuin bij het bos en een watervalletje, waar Douwe de meegebrachte kachel voor het eerst kan proberen om te koken en water te verhitten voor de was. De laatste wasbeurt hebben we een wasserette gebruikt in Athene maar die luxe ontbreekt hier op de flanken van deze heilige berg. Er komt een dorpeling langs die voor Anna-Beitske een prachtig veldboeket en aardbeien plukt en voor ons echte Olympus thee, een soort munt en ook nog bloemen die goed zouden zijn tegen prostaatkanker. Heel erg lief! In Stoupa kregen we een paar weken geleden van Noa, een jonge mooie Griekse barvrouw ook al verse Griekse ingrediënten van haar land, waarmee we een heerlijke traditionele Griekse blackeyedpie salade op tafel toverden en later verraste Vassili, zwemkoning en vader van Artemis, op het strand van Artemis ons al met eigen ingelegde vijgen! Lang leve de Griekse vrijgevigheid!

Na onze wasdag en op weg naar de oostzijde van de Olympusberg, rijden we langs de kust waar we toch weer lekker een stranddagje in lassen, alvorens ons aan een nieuwe toppoging te wagen. We rijden weer omhoog naar Prionia waar Douwe en ik om de beurt een wandeling naar boven maken. Ook aan deze zijde is het prachtig! Douwe komt een stuk hoger dan ik en rust uit bij een berghut. Omdat het al laat is, besluit hij toch weer af te dalen naar beneden, waar Anna-Beitske en ik al enigszins ongerust hem tegemoet wandelen. Het is al bijna donker. We overnachten bij het klooster Dionysios, waar de monniken na even beraad ons toestemming geven om op hun parkeerplaats te staan. De volgende ochtend leidt Anna-Beitske me rond door het prachtige klooster wat weer in opbouw is en een vriendelijke monnik geeft AB koekjes en een mooie armband met orthodoxe heiligen.

We rijden weer een stuk verder richting de Turkse grens en -O Nee! - de camper begeeft het weer eens. We staan bij het Volvimeer en moeten na een lange periode weer eens de wegenwacht bellen. De sleepdienst komt snel en brengt ons en de camper naar een garage in Asprovalta. We blijven weer een nachtje bij een garage, dit maal zonder een warme douche en zonder WiFi en met stug garagepersoneel, dat ons vertelt dat het een klein probleempje is en meer niet. De volgende ochtend prutsen ze onder de camper en fiksen ze de pook. We krijgen een rekening van 150 euro voor het weinige werk in weinig tijd. We nemen hier geen genoegen mee en Douwe onderhandelt met ze. Dan wordt de rekening naar 50 euro bijgesteld, maar geen bonnetje. Oké, hiermee gaan we akkoord!

We kunnen weer verder rijden en komen uit bij een prachtig strandje net voorbij Karyanes, waar we enkele dagen blijven totdat de voorraden weer op zijn. We doen boodschappen in Nea Peramos, een druk vakantiestadje voor voornamelijk Bulgaren, gelegen in een prachtige baai. Hier kunnen we zwemmen, shoppen, pizza eten, in de speeltuin spelen, fietsen op de boulevard en genieten van de drukte en de vele kindertjes. Vooral voor ABtje is dit een geweldige plek! We overnachten tussen de terrasjes midden op de boulevard en luiden ons 2-jarige huwelijksfeestje vast in met een fles ouzo. De volgende ochtend, die van de langste dag van het jaar, toeren we via een taartje onder het aquaduct van Kavala, verder naar Alex-Beach bij Alexandroupolis voor onze laatste dag in Griekenland. De grens met Turkije, waar over een paar dagen de verkiezingen worden gehouden, ligt op een steenworp afstand. De Turkse bergen lonken.

Aan de grens worden de auto’s voor ons aan een grondige controle onderworpen. Als wij even later aan de beurt zijn stapt de mooie jonge douanier even onze camper binnen, vraagt of alles ok is en als we deze vraag positief beantwoorden, is hij het direct met ons eens en zit de controle er al weer op. Wanneer hij een paar stempels in onze paspoorten drukt en een zak zoutstengels in de hand van Anna-Beitske, mogen we door.

We rijden een paar uur Turkije in en als we langs de boulevard van Sarköy, aan de zee van Marmara zijn aangekomen, worden we toeterend aan de kant gedirigeerd door de zeventienjarige Nurchan die met haar vader in hun Nederlandse bestelbus een rijlesje krijgt. ‘Komen jullie echt uit Nederland?’ Twee minuten later staan de campingstoeltjes van vader en dochter, die tot twee jaar geleden nog in Helmond woonden, bij ons voor de deur en is de drank ingeschonken. Er wordt kofte besteld. De rest van de familie komt langs. Een ander Turks camperstelletje schuift aan en verzorgt de thee. Wat een gezellige Turkse welkom-avond!
De volgende ochtend schuiven we bij Nurcan aan voor een uitgebreide lunch en kijkt AB een paar uurtjes gebiologeerd naar Turkse cartoons alvorens we verder de kust bij langs rijden, het eerste stuk geëscorteerd door Nurcan en familie. We nemen afscheid van deze lieve mensen en strijken neer op een zwart leisteen strand aan de voet van mooie rotsen. Het waait hard en voor het eerst in lange tijd komen de bodywarmers weer eens goed van pas.

Op de dag van de verkiezingen waaraan de president zijn politieke lot heeft verbonden, rijden we verder tot op 75 kilometer voor Istanbul. Bij een tussenstop op een mooi uitzichtpunt over de zee, wil menigeen onze camper bewonderen. We raken ook aan de praat met een Duitse jongen die van Duitsland naar Nepal fietst en naar wie we onderweg al een paar keer vrolijk gezwaaid hadden. Als we ‘s avonds aan de thee zitten in Silivri, sijpelen de eerste verkiezingsuitslagen langzaam binnen. Het heeft er alle schijn van dat Erdogan meer dan de helft van de stemmen binnenhaalt waardoor zijn macht sterk zal vergroten. We genieten van een Turkse maaltijd en wachten de dag van morgen af wanneer de definitieve uitslag bekend zal zijn. De komende weken zullen we wel merken hoe er in Turkije op gereageerd wordt. Het plan is om na Istanbul langs de kust van de Zwarte Zee Azië in te trekken richting Georgië maar plannen zijn er om te worden bijgesteld... We zullen zien!