13. Goa, Karnataka en Kerala

Na Osho rijden we in 1 keer door naar Goa. Midden in de nacht komen we daar aan op het noordelijkste strandje Kerim beach. Eigenlijk rijden we ‘s nachts niet, maar vooral Douwe heeft behoefte aan strand in Goa dus die rijdt wat extra kilometers. Tussen de shacks (strandtentjes) in bivakkeren we op een lekker schaduwrijk plekje op het strand. Het is hier heerlijk vertoeven. Er zijn geen hutjes op het strand, dus ‘s nachts is het uitgestorven. Overdag zijn er wel wat toeristen, vrij internationaal waarvan een groot gedeelte uit Rusland komt, maar ook nationaal. We genieten van het heerlijke strandleven in dit kleine stukje India, wat fijn westers aanvoelt. En ja! Dan komt Pauline, die op t moment ook op vakantie is in Goa, op bezoek bij ons in Kerim beach. Na elkaar bijna een jaar niet gezien te hebben is het als vanouds en heel gezellig. Ze blijft 2 nachtjes bij ons logeren en het is geweldig om haar hier in Goa te zien! Als Douwe haar naar huis brengt op de scooter in Anjuna, heb ik lekker een dagje met Anna-Beitske alleen, en daar ben ik ook wel weer eens aan toe. De volgende dag huren we weer de scooter en we gaan met zijn drieën op zijn Indiaas toeren naar Redifort en Redibeach in de staat Maharashtra, waar we met een pontje de rivier overgaan. Het voelt heerlijk vrij om zo rond te rijden door de prachtige groene natuur, zoals alle toeristen hier in Goa doen.

Na een weekje lekkeren luieren en vakantie vieren op Kerim beach en ook een dagje op Tiger beach gaan we op bezoek bij Pauline thuis in Anjuna. Zo’n 20 jaar geleden ben ik hier ook geweest, maar toen was Pauline er niet. Nu ontmoet ik Pauline voor het eerst in haar huis in Goa, althans haar vader heet ons een warm welkom, want Pauline is nog met haar moeder op stap. Ze zijn pas laat thuis en wij gaan eerst maar even naar de fleamarket -want het is woensdag- nabij het strand in Anjuna. Anjuna was de plek waar de hippies in de jaren 70 neerstreken om nooit meer weg te gaan. En hier verkochten ze hun laatste eigendommen, als ze geen geld meer hadden. De markt bestaat nog steeds, het is leuk om erover heen te struinen en je in vroegere sferen te wanen, alhoewel het wel erg toeristisch is. Het kleine stukje strand waar we overheen flaneren staat vol met grote strandtenten. We gaan terug en treffen daar Pauline aan, in de keuken. We eten gezellig met ook haar ouders samen heerlijke inktvis en garnaal en ‘s avonds kletsen we nog bij in een restaurantje om de hoek in gezelschap van haar neef. We hebben de camper in hun tuin gezet en logeren gezellig op hun erf dat volstaat met tropische bomen en waar de apen doorheen slingeren. De volgende dag fietsen Douwe en AB naar het aquapark en beklimmen Pauline en ik de trappen naar de miraculous cross. We hangen wat rond. Op de terugweg gaan we spontaan op kraambezoek bij de buren. Het voelt vertrouwd om bij haar thuis te zijn. Ook is het leuk om te zien hoe druk Paulines leventje hier in Goa is. Ze heeft veel dingen te doen en moet bij iedereen op bezoek. Dus na een paar dagen nemen we afscheid van elkaar en ik ben benieuwd waar en wanneer ik haar weer zal zien.

Wij rijden via Mapusa, waar we even kijken bij een tempelfeest waar vooral lokale bevolking komt, door naar oud Goa. We bekijken de erfenissen van de Portugezen, zoals de vele kerken en rijden daarna iets verder langs de rivier die we met een klein pontje oversteken. Deze backwaters van Goa zijn het leefgebied van krokodillen! We staan op een smal stukje land in het waterrijk gebied van Jake the Snake, de vrolijke krokodillenman. We wandelen bij zonsondergang heel voorzichtig een rondje, bang om toch wel een krokodil tegen te komen. We zien in het water dicht bij ons veel luchtbellen en vermoeden dat er een krokodil zit. We gooien stokken maar er volgt geen reactie. We lopen door. Als we dit de volgende ochtend aan Jake vertellen, geeft hij aan dat daar in het gebied geen leiding in het water zit en dat het dus zeker wel een krokodil moet zijn geweest... Hij nodigt ons uit om op zijn boot mee te gaan op krokodillentoer. Met een stuk of 12 andere westerse toeristen bevaren we de backwaters van Goa en wijst Jake ons op vele mooie tropische vogels zoals de kingfisher en ja ook op krokodillen die lekker liggen te luieren op de rivierbanken!!! Met zo’n 4 meter lang zijn het de babykrokodillen. De boot vaart naar ze toe zodat we ze van dichtbij kunnen bewonderen en we zien hoe snel ze het water in kunnen duiken. Het is spannend om in het gebied van krokodillen te zijn en ze te zien!

Na de krokodillen gaan we weer door met onze strandtrip in Goa. We verkennen het strand van Cavelossim, waar veel buitenlandse toeristen voor een strandvakantie komen. Daarna gaan we naar het prachtige Cabo de Rama, een hoge klif met een wonderschoon strandje eronder. Daar komen we voor het eerst in India andere overlanders, Duitsers, tegen. Het is hier schitterend en erg rustig. Het volgende strandje wat we aandoen is het voor ons bekende Palolem waar we 2 jaar geleden onze honeymoon met onze vrienden hebben gevierd. We staan vooraan op de parkeerplaats en ontmoeten hier interessante mensen, waaronder een Israëlisch stel met 2 kleine kinderen die ons uitnodigen bij hun te komen lunchen en in de tuin te komen kamperen. Deze mensen willen niet dat hun kleine kinderen in Israël altijd onder de dreiging van bommen opgroeien. En dus hebben ze voor een half jaar een huisje gehuurd in Goa en gaat hun zoontje naar de internationale school in Palolem. We hebben al meerdere kindjes ontmoet die hier naar toe gaan. We krijgen geen Israëlische maar een Indiase lunch voorgeschoteld en gaan met zijn allen naar het strand. In de tempel pal naast ons wordt ‘s nachts door de vrouwen een puja gehouden om het kwaad uit te drijven. Met een kopje thee kijken we met belangstelling naar het soms hysterisch aandoende schouwspel. De Amsterdamse vader en dochter Stig, die we al eerder hebben ontmoet, komen er ook bij zitten. Vader Stig is een bijzonder figuur en vertelt op droge wijze hoe hij in 1979 zo ongeveer dezelfde reis had zullen maken als wij nu doen. Maar dan als vijftienjarige scholier vanuit Denemarken. Met de hele school. In vijf grote bussen. Een bizar verhaal dat zo mogelijk een nog vreemdere wending krijgt wanneer de Iraanse revolutie plaats vindt en roet in het eten gooit wanneer ze ergens in Turkije onderweg zijn. Ter plekke besluiten ze dan maar naar het zuiden af te buigen en naar Afrika te gaan. Je bent per slot van rekening natuurlijk niet op schoolreisje gegaan om halverwege de boel de boel te laten. De bussen stranden ergens in Syrië en de scholieren met hun onderwijzers halen liftend Khartoum wanneer ze door hun geld heen zijn. Een klein groepje besluit toch nog zuid- Soedan te willen zien en vindt een lokale geldschieter die het zo’n briljant verhaal vindt dat hij ze verder op pad helpt.

Wij trekken weer verder naar het zuiden en willen naar een plekje wat we van de andere overlanders hebben gehoord. Daar aangekomen blijken er al 2 landrovers te staan en nog wel met Nederlands kenteken, wow! We worden een beetje jaloers want dit zand is te mul voor ons om er doorheen te rijden. Maar als we horen dat dit hun eerste keer wild kamperen in India is (zij voelen zich niet veilig om in een tentje op de landrover te slapen in het openbaar) zijn we toch weer blij met onze camper. Wij doen niet anders dan wild kamperen. We rijden maar door naar het volgende strandje, Galgibaca beach, waar we een prachtige plek vinden in de schaduw onder de naaldbomen op een strand waar zeeschildpadden hun eieren leggen. Het is een prachtig rustig strandje en we picknicken er met 2 Engelse families. De grootste familie bestaat uit een vader, moeder en maar liefst 4 kinderen die een jaar de hele wereld over reizen gebruik makend van vliegtuigen en openbaar vervoer! Het laatste, zuidelijkste, strand van Goa is Polak en we nemen daar een middagduik. Hoe zuidelijker we komen des te heter het wordt! Het is duidelijk waarneembaar.

We verlaten Goa, na nog een paar alcoholische versnaperingen te hebben ingeslagen, en vervolgen onze kustroute naar het zuiden via Karnataka. We vinden al snel in Karwar weer op het strand een prachtige plek. En aangezien we Goa uit zijn, zien we hier ook geen een westerse toerist meer. Tussen de vissers duik ik toch een beetje opgelaten in badpak de zee in. De honden gaan er ondertussen met mijn slipper vandoor en 2 jongens helpen me om hem terug te krijgen. Aan het eind van de dag wordt het ineens erg druk op het strand met wandelaars, locals, maar geen hond die gaat zwemmen. Wij wandelen ook een stukje en ontdekken tot AB’s grote plezier een drukke speeltuin in het zand. Over Gokarna hebben we gehoord dat dit ook een mooie plek is. Dus gaan we daar naartoe. En we waren niet de enigen. Er staat een hindoetempel waar ontzettend veel hindoepelgrims op af komen en er is een prachtig strand waar veel blanke toeristen op af komen, wat ik wel fijn vind. We kunnen er lekker zwemmen en we blijven er een paar dagen. Maar dan willen we toch naar Kerala en trekken door zuidwaarts. Ondanks dat het nog maar enkele honderden kilometers zijn, hebben we er door de bochtige smalle drukke wegen toch nog een paar daagjes voor nodig. We maken nog een stop op het strand van Kodi, waar gezellig een tempelfeest gaande is. De zee is er alleen te wild om te zwemmen. En ook de zuidelijke hitte begint haar tol te eisen. We krijgen er alle 3 last van, van de hitte maar ook van de steeds hoger wordende luchtvochtigheid. De volgende dag rijden we een flink stuk. Op een gegeven moment zien we een bord waar we bijna ongemerkt onderdoor rijden. Net op tijd lezen we ‘Kerala’!!!
We lunchen nog op een schildpaddenstrand bij Thykkadappuram, waar schoolkinderen een educatief uitje hebben. We zijn bijna in Payyavoor! We besluiten om maar door te rijden en in de avond bereiken we het Holland House waar we vrolijk welkom worden geheten door mijn ouders en andere familieleden. Mission accomplished!

Vertrek uit Nes, Nederland: 23 februari 2018
Aankomst in Payyavoor, India: 9 februari 2019

Inmiddels zijn we hier al weer anderhalve maand. Het is wel weer luxe om in een huis te leven en wat meer de ruimte te hebben en al helemaal om een koud bad te kunnen nemen. We kwamen alle 3 ziekjes aan, waarschijnlijk oververhit. Dit in tegenstelling tot de rest van de reis waar we op een paar darmprobleempjes en verkoudheidjes na beregezond waren. Hier in het Holland House, het huis van mijn moeder, met veel familie in de buurt kunnen we weer op krachten komen. Na ja, er komt nog wel wat tegenslag op ons pad. Een kaarsje op het huisaltaar wordt een groter vuur, wat gelukkig op tijd wordt ontdekt en geblust door Douwe, AB krijgt kokend water over haar oortje heen, een tandartsbezoek leidt tot een wortelkanaalbehandeling en een paar duikjes in de rivier leidt tot een grootschalige oorontsteking onder alle zwemmers.

AB heeft bijna de hele reis gezegd dat ze naar school wil als ze 5 is. Dus zijn we hier ook maar op de Engelse school St. Anne wezen kijken en hebben haar aangemeld voor de laatste maand voordat de grote vakantie hier begint. Op de kleuterschool kunnen de kindjes al schrijven, maar AB nog niet, dus mag ze lekker naar de playschool, vergelijkbaar met onze peuterschool, maar dan wel met lange werkdagen. Ze vindt het erg leuk, zo leuk dat ze in het weekend teleurgesteld is dat ze niet naar school kan. Maar ook heeft ze haar momentjes dat ze niet wil, of dat ze alleen naar een Hollandse school wil, het liefst naar Myrthe’s school. AB vindt het hier verder geweldig. Ze heeft met een kinderfeestje haar 4e verjaardag gevierd. Ze is al dikke vriendinnen geworden met de buurmeisjes en ook speelt ze veel met alle nichtjes en neefjes, onder andere ook een groot aantal wat vanuit Dubai hier op dit moment ook op vakantie is. We maken uitstapjes naar het strand en rijden door de bergen.

Inmiddels heeft Anna-Beitske ook vakantie en beginnen wij langzaam na te denken over over onze terugreis. Ik heb zin om weer in mijn eigen huisje te zijn, waar ik mezelf kan zijn, waar geen pottekijkers zijn die elke keer onbeschaamd naar binnen kijken, waar ik de ruimte heb, waar onbeperkt water is, de pot niet hoeft te worden geleegd en ik op elk moment kan douchen en de wasmachine gebruiken. Waar ik me niet meer aan kledingvoorschriften hoef te houden. Waar ik er makkelijk op uit kan op de fiets of met de auto, naar vriendinnen of te gaan sporten. Douwe daarentegen wil graag nog een rondje Afrika doen onderweg naar huis...

De nieuwe carnet de passage (grensdocumenten voor de camper) is binnen, de school is afgelopen, de familie is weer gezien. Nu is het wachten op de kroon en we kunnen weer de wijde wereld in! Op naar een nieuw avontuur met ditmaal Fryslân als eindbestemming!!